Yurek Yanginlari

Ansızın bir duman yükselir gülüm,
Bu ruhsuz kentin ufuklarında...
Ve... Yangınlarda gönüller...
Kavrulan bedenindir, kış ikindilerinde..
Ve... Bin yalana adanmış taptaze yürekler...
Ağıtlarım sanadır, zamanadır,
Ve... Sendeki banadır, gülüm!..
Bir bir boyun büker fidanlarım,
Dallar tomurcuklanmaz, çiçeklenmez baharlar..
Ve.. Meyve vermez artık ağaçlar..
Bu hasat mevsimidir gülüm!..
Ve... Biçilen yüreklerdir,
Aysız gecelerde,
Hiç ekilmemiş topraklardan...
Ah!.. Yine yangınlarda yüreğim!..
Ah!.. Bu aysız geceler!..
Bu bereketsiz toprak, bu ruhsuz şehir!..
Gülleri hep kokusuz, kokuları gülsüz şehir!..
Ah! O insanları nursuz şehir!..
Biliyorum yangınlarda yüreğin!...
Ağıtlarım zamanadır gülüm, feryatlarım sana..
Ve isyanım; sendeki banadır..
Bilirsin; baş eğmişsem, bu yalnızca Rahman' adır..
Ve... Şikayetlerim, asla O' ndan degil, O' nadır..
Yemin olsun ki, zamana, sana ve sendeki bana,
Ve... ilk başta Yaradan' a..
Yemin olsun ki; vaat edilen elbet olacak gülüm!..
İşte o gün: Ebâbil Kuşları' nın kanatlarında yürekleriniz,
Şehri teslim alacak, Ebrehe' nin ordusundan...
Şehri ve zamanı...
Ve... Özbenliklerini, nefsin sultasından...
Ve bitecek yangınlar gülüm!..
Bitecek ve ateşler gül bahçesine dönecek...
İşte o gün, ben olamasam da sende,
Bil ki... Şükürlerim Rahman' adır...
Ve bu seslenişim, sana ve sendeki bana ve zamanadır...


Monaroza